Znaczenie i Interpretacja 1 Listu do Koryntian 14:22
1 Koryntian 14:22: "Dlatego języki są znakiem, nie dla wierzących, lecz dla niewierzących; a prorokowanie nie dla niewierzących, lecz dla wierzących."
Ogólny Zarys Wersetu
Werset ten wskazuje na rolę języków i prorokowania w kontekście wspólnoty chrześcijańskiej. Apostoł Paweł podkreśla, że mówienie w językach jest oznaką dla tych, którzy nie wierzą, a prorokowanie jest przeznaczone dla tych, którzy wierzą. To odniesienie ilustruje różnicę w funkcji tych dwóch duchowych darów.
Komentarz na podstawie Matthew Henry
Matthew Henry wyjaśnia, że Paweł odnosi się do faktu, że języki, które były zjawiskiem wczesnego Kościoła, miały na celu wywołanie duchowych wrażeń u niewierzących, a ich głównym celem było przyciąganie ich do Chrystusa. Prorokowanie, w przeciwieństwie do tego, służy do budowania wiary wśród wierzących poprzez ujawnianie Bożych prawd i planów.
Analiza według Alberta Barnesa
Albert Barnes dodaje, że Paulina nauka na temat darów duchowych ma na celu zrozumienie, jak i w jaki sposób te dary powinny być wykorzystywane w zgromadzeniu. Języki mogą być znakiem, który wskazuje na moc Bożą, ale ich właściwe użycie wymaga zrozumienia i kontekstu. Innymi słowy, dary te powinny wzmacniać Kościół, a nie wprowadzać zamieszanie.
Interpretacja według Adama Clarka
Adam Clarke zwraca uwagę, że prorokowanie jest działaniem, które przynosi jasne zrozumienie i pouczenie w społeczności chrześcijańskiej. W przeciwieństwie do mowy w językach, która może być zrozumiała jedynie przez nielicznych, prorokowanie przynosi duchowe oświecenie, które buduje wspólnotę wierzących.
Kontekst i Tematy
- Duchowe dary w Kościele: Werset ten podkreśla znaczenie różnorodności duchowych darów w społeczności.
- Rola prorokowania: Prorokowanie jako narzędzie budowania wiary i przekazywania Bożej woli.
- Znaki dla niewierzących: Jak działanie Ducha Świętego w formie języków może prowadzić do nawrócenia.
Powiązane Wersety Biblijne
- Marka 16:17: "A tym, którzy uwierzą, takie znaki towarzyszyć będą..." - odnoszący się do mocy języków.
- 1 Koryntian 12:10: "Inny dar czynienia cudów, inny dar prorokowania..." - wskazujących na różnorodność darów.
- Rzymian 12:6: "Według darów łaski, które nam są dane..." - podkreślenie darów duchowych.
- 1 Koryntian 14:5: "Chciałbym, aby wszyscy mówili językami..." - o pozytywnym aspekcie języków.
- Hebrajczyków 2:4: "Bóg zaświadczył ich przez znaki i cuda..." - o znaku Bożej obecności.
- 1 Tesaloniczan 5:20: "Nie lekceważcie prorokowania." - w odniesieniu do znaczenia prorokowania.
- 2 Tymoteusza 3:16: "Cała Pisma natchnione są przez Boga..." - o władzy Pisma, które informuje o prorokowaniu.
Podsumowanie i Wnioski
1 Koryntian 14:22 jest kluczowym wersetem w zrozumieniu darów duchowych i ich zastosowania w Kościele. Uczy nas, jak ważne jest zrozumienie ról, jakie pełnią języki i prorokowanie w życiu wierzących. Przez porównanie tych darów, możemy głębiej zrozumieć, jak wzajemnie się wspierają i np. przyciągają niewierzących do wiary. Dary duchowe mają za zadanie budować, a nie wprowadzać zamieszanie, dlatego ich używanie powinno być odpowiedzialne, z myślą o wspólnocie.
