Wprowadzenie

Rzymian 2:22 jest fragmentem listu apostola Pawła, który zwraca się do Żydów, wskazując na hipokryzję tych, którzy uczą innych, jak żyć, ale sami łamią Boże przykazania. Aby zrozumieć ten werset, przyjrzymy się interpretacjom znanych komentatorów, takich jak Matthew Henry, Albert Barnes i Adam Clarke.

Interpretacja Biblia i komentarz

Commentary by Matthew Henry

Matthew Henry podkreśla, że apostol Paweł wytyka Żydom ich podwójne standardy; głoszą oni świętość Prawa Bożego, ale sami łamią je w swoich czynach. Henry zauważa, że ​​w tym wersecie Paweł wskazuje na potrzebę autentyczności w życiu wiary. Napomnienie Pawła ma na celu ukazanie, że wiedza o Prawie nie wystarczy; konieczne jest również życie zgodne z jego zasadami.

Commentary by Albert Barnes

Albert Barnes zauważa, że werset ten jest częścią szerszej argumentacji Pawła, w której stwierdza, że wszyscy, zarówno Żydzi, jak i poganie, są winni przed Bogiem. Kiedy Żydzi przestrzegają Prawa, ale jednocześnie popełniają grzechy takie jak cudzołóstwo, ich nauczanie staje się bezużyteczne. Barnes wskazuje na to, że prawdziwe znaczenie Prawa polega na tym, aby kształtować życie, a nie tylko teorię.

Commentary by Adam Clarke

Adam Clarke koncentruje się na hipokryzji i moralnej odpowiedzialności. Zauważa, że Paweł ujawnia, jak łatwo jest ludziom potępiać innych, podczas gdy sami są winni tych samych przewinień. Clarke podkreśla, że to ukazuje głębię ludzkiej natury i potrzebę odkupienia, które przynosi jedynie Boża łaska. Wers ten jest zaproszeniem do autorefleksji i pokuty.

Połączenia biblijne

• Mateusz 7:1-2: „Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni.” Przypomina o potrzebie unikania hipokryzji.
• Jakub 2:10: „Bo kto zachowa całe Prawo, a zgubi w jednym punkcie, temu winien jest wszystko.” Wskazuje na całkowity obowiązek Prawa.
• Galacjan 5:19-21: Wymienia grzechy, które można popełniać, identyfikując je jako takie, które mogą wynikać z niewierności.
• Rzymian 2:1: „A ty, człowieku, który sądzisz…” Podkreśla, że ci, którzy osądzają, są sami winni.
• 1 Jana 1:8: „Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, sami siebie oszukujemy.” Nakłania do uznania grzechów.
• Lukasz 6:41-42: Uczy o usuwaniu belki z własnego oka, zanim się osądza innych.
• Rzymian 3:23: „Wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Boga.” Potwierdza powszechność grzechu.

Zakończenie

Rzymian 2:22 stanowi ważny przykład biblijnego nauczania na temat spójności między wiarą a działaniem. Podkreśla, że nauczanie Prawa powinno być poparte życiem zgodnym z jego zasadami. Commentarze dostarczają wielu cennych wniosków i powiązań z innymi fragmentami Pisma Świętego, co poszerza nasze zrozumienie wersów biblijnych oraz ich interpretację.