Dzieje 4:1 (POLUBG)
A gdy mówili to do ludzi, nadeszli kapłani, dowódca straży świątynnej i saduceusze;

Dzieje 4:2 (POLUBG)
Oburzeni, że nauczają ludzi i głoszą w Jezusie powstanie z martwych.

Dzieje 4:3 (POLUBG)
Schwytali ich i wtrącili do więzienia aż do następnego dnia, bo był już wieczór.

Dzieje 4:4 (POLUBG)
A wielu z tych, którzy słyszeli słowo, uwierzyło. A mężczyzn było w liczbie około pięciu tysięcy.

Dzieje 4:5 (POLUBG)
Nazajutrz zebrali się w Jerozolimie ich przełożeni, starsi i uczeni w Piśmie;

Dzieje 4:6 (POLUBG)
I Annasz, najwyższy kapłan, i Kajfasz, Jan, Aleksander i ilu ich było z rodu najwyższych kapłanów.

Dzieje 4:7 (POLUBG)
Postawili ich na środku i pytali: Jaką mocą albo w czyim imieniu to uczyniliście?

Dzieje 4:8 (POLUBG)
Wtedy Piotr, pełen Ducha Świętego, powiedział do nich: Przełożeni ludu i starsi Izraela;

Dzieje 4:9 (POLUBG)
Jeśli my dziś mamy być przesłuchiwani z powodu dobrodziejstwa wyświadczonego choremu człowiekowi, dzięki czemu został on uzdrowiony;

Dzieje 4:10 (POLUBG)
Niech wam wszystkim i całemu ludowi Izraela będzie wiadomo, że w imieniu Jezusa Chrystusa z Nazaretu, którego wy ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych, przez niego on stoi przed wami zdrowy.

Dzieje 4:11 (POLUBG)
On jest tym kamieniem odrzuconym przez was, budujących, który stał się kamieniem węgielnym.

Dzieje 4:12 (POLUBG)
I nie ma w nikim innym zbawienia. Nie ma bowiem pod niebem żadnego innego imienia danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni.

Dzieje 4:13 (POLUBG)
Gdy zobaczyli odwagę Piotra i Jana i zrozumieli, że są ludźmi nieuczonymi i prostymi, dziwili się. Rozpoznali również, że byli z Jezusem.

Dzieje 4:14 (POLUBG)
Widząc też, że stoi z nimi uzdrowiony człowiek, nie mogli nic przeciwko temu powiedzieć.

Dzieje 4:15 (POLUBG)
Rozkazali im więc opuścić Radę i naradzali się między sobą.

Dzieje 4:16 (POLUBG)
Mówili: Co zrobimy z tymi ludźmi? Bo to, że dokonali oczywistego cudu, wiadomo wszystkim mieszkańcom Jerozolimy i nie możemy temu zaprzeczyć.

Dzieje 4:17 (POLUBG)
Lecz żeby się to bardziej nie rozchodziło wśród ludzi, zabrońmy im pod groźbą mówić do kogokolwiek w to imię.

Dzieje 4:18 (POLUBG)
A przywoławszy ich, nakazali, aby w ogóle nie mówili ani nie nauczali w imię Jezusa.

Dzieje 4:19 (POLUBG)
Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli im: Rozsądźcie, czy to sprawiedliwe w oczach Boga bardziej was słuchać niż Boga.

Dzieje 4:20 (POLUBG)
My bowiem nie możemy nie mówić o tym, co widzieliśmy i słyszeliśmy.

Dzieje 4:21 (POLUBG)
A oni zagrozili im, a nie znajdując żadnej podstawy do ich ukarania, wypuścili ich ze względu na ludzi, bo wszyscy chwalili Boga za to, co się stało.

Dzieje 4:22 (POLUBG)
Człowiek bowiem, na którym dokonał się cud uzdrowienia, miał ponad czterdzieści lat.

Dzieje 4:23 (POLUBG)
A gdy ich wypuszczono, przyszli do swoich i opowiedzieli im wszystko, co do nich mówili naczelni kapłani i starsi.

Dzieje 4:24 (POLUBG)
A gdy oni to usłyszeli, jednomyślnie podnieśli swój głos do Boga i powiedzieli: Panie, ty jesteś Bogiem, który uczynił niebo, ziemię, morze i wszystko, co w nich jest;

Dzieje 4:25 (POLUBG)
Który przez usta swego sługi Dawida powiedziałeś: Dlaczego burzą się narody, a ludzie knują próżne rzeczy?

Dzieje 4:26 (POLUBG)
Królowie ziemi powstali i książęta zebrali się razem przeciw Panu i przeciw jego Chrystusowi.

Dzieje 4:27 (POLUBG)
Rzeczywiście bowiem Herod i Poncjusz Piłat z poganami i ludem Izraela zebrali się przeciwko twemu świętemu Synowi, Jezusowi, którego namaściłeś;

Dzieje 4:28 (POLUBG)
Aby uczynić to, co twoja ręka i twój wyrok przedtem postanowiły, że ma się stać.

Dzieje 4:29 (POLUBG)
A teraz, Panie, spójrz na ich groźby i daj twoim sługom z całą odwagą głosić twoje słowo;

Dzieje 4:30 (POLUBG)
Gdy ty wyciągniesz swoją rękę, aby uzdrawiać i dokonywać znaków i cudów przez imię twego świętego Syna, Jezusa.

Dzieje 4:31 (POLUBG)
A gdy oni się modlili, zatrzęsło się miejsce, na którym byli zebrani, i wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i z odwagą głosili słowo Boże.

Dzieje 4:32 (POLUBG)
A to mnóstwo wierzących miało jedno serce i jedną duszę. Nikt nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne.

Dzieje 4:33 (POLUBG)
Apostołowie zaś z wielką mocą dawali świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusa i wielka łaska była nad nimi wszystkimi.

Dzieje 4:34 (POLUBG)
Nie było też wśród nich nikogo, kto by cierpiał niedostatek, gdyż ci, którzy mieli pola albo domy, sprzedawali je i przynosili pieniądze za to, co posprzedawali;

Dzieje 4:35 (POLUBG)
I kładli u stóp apostołów. Rozdzielano to każdemu według potrzeb.

Dzieje 4:36 (POLUBG)
Także Józef, nazwany przez apostołów Barnabą – co się tłumaczy: Syn Pocieszenia – lewita rodem z Cypru;

Dzieje 4:37 (POLUBG)
Sprzedał ziemię, którą posiadał, a pieniądze przyniósł i położył u stóp apostołów.